κυματώνω

(AM κυματῶ, -όω) [κύμα]

νεοελλ.

1. προκαλώ κυματισμό σε κάτι, τό κυματίζω ή κινούμαι κυματοειδώς

2. είμαι γεμάτος από κάτι, ξεχειλίζω, χύνω («πού κείνοι απού τα χείλη τως μέλι εκυματούσα», Ερωφ.)

μσν.-αρχ.

1. υψώνομαι σε κύματα («ὁ ποταμὸς ἐκυματοῡτο, ὥσπερ θάλασσα», Λουκιαν.)

2. μτφ. ταράζω, πλήττω, θλίβω ή θλίβομαι

αρχ.

1. (για άνεμο) καλύπτω με κύματα

2. παθ. κυματοῡμαι

α) (για ξηρά) καλύπτομαι, κατακλύζομαι από κύματα

β) (για τον αέρα, όταν πλήττεται από τη φωνή) πάλλομαι, κραδαίνομαι.